Απ’ όσο θυμάμαι, ο Πολ Κρούγκμαν ποτέ δεν έχει επιβεβαιωθεί στις προβλέψεις του για την αμερικανική οικονομία. Ακόμα και η πρόσφατη οικονομική κρίση ήρθε από αλλού. Κι όχι από εκεί που αυτός για χρόνια την περίμενε. Προήλθε από τα στεγαστικά θαλασσοδάνεια, που οι κάτω από στενό δημόσιο έλεγχο ημικρατικές τράπεζες Fannie Mae και Freddy Mac με γενναιοδωρία προσέφεραν. Για να ικανοποιήσουν τις προτροπές του ελεγχόμενου από το Δημοκρατικό Κόμμα Κογκρέσου για «φτηνή στέγη». Ο Κρούγκμαν ανέμενε το σύστημα να καταρρεύσει κατά κύριο λόγο από τα ελλείμματα που προκάλεσαν οι μειώσεις στη φορολογία κι από την έλλειψη παρεμβατικών κανονισμών στις αγορές. Αυτό όμως που με εντυπωσιάζει είναι η ευρύτατη κάλυψη του Νόμπελ Οικονομίας που εξασφάλισε, για ένα ζήτημα αυστηρής ακαδημαϊκής θεώρησης, από το σύνολο σχεδόν του ελληνικού Τύπου. Δεν θυμάμαι τέτοιες αναφορές στους τουλάχιστον δύο ντουζίνες βραβευμένους με Νόμπελ Οικονομίας επιστήμονες τα τελευταία είκοσι χρόνια. Πιθανότατα επειδή όλοι υποστήριζαν θεωρίες που καταδίκαζαν τον κρατικό παρεμβατισμό στην οικονομία. Και στήριζαν απόψεις που τους έκαναν υπέρμαχους της οικονομίας της αγοράς.Δεν είναι τυχαίο πως οι θάνατοι του Μίλτον Φρίντμαν και αρκετά νωρίτερα του Φρίντριχ Χάγιεκ πέρασαν σχεδόν απαρατήρητοι από την ελληνική πολιτική επικαιρότητα. Προφανέστατα η πραγματικότητα ενοχλεί τη φορτισμένη με αριστερές ιδεοληψίες ελληνική πραγματικότητα. Γι’ αυτό συχνά συνθλίβεται η πραγματικότητα για να ταιριάξει μ’ αυτό που αρέσει σε σχολιαστές και διαφωτιστές. Τώρα, οι πάντες πανηγυρίζουν για την κατάρρευση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε ποιος θα είναι υπεύθυνος για τα κακά που ενδεχομένως μας περιμένουν. Μετά τη «θορυβώδη» κρατική παρέμβαση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ