Τεχνητές αναπνοές << Μανόλης Κοττάκης >>

Η πρόταση για την παράκαμψη του εκλογικού νόμου Σκανδαλίδη και την άμεση εφαρμογή ενός πλειοψηφικού εκλογικού συστήματος στην επερχόμενη αναμέτρηση είναι εκ πρώτης όψεως ενδιαφέρουσα.

Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι τη συμπεριφορά των πολιτών στις κάλπες την ορίζουν (και) τα συστήματα.Ο αναλογικός νόμος Σκανδαλίδη ενθάρρυνε την ψήφο διαμαρτυρίας, όπερ και εγένετο. Ο εκλογικός νόμος Κούβελα ενθάρρυνε τη συσπείρωση μεγάλων πλειοψηφιών γύρω από τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας.

Κατά συνέπεια, η πιθανή εφαρμογή ενός πλειοψηφικού νόμου θα «αναστήσει» τα ποσοστά του δικομματισμού, θα δώσει σταθερή κυβέρνηση στη χώρα, θα μας βγάλει από πιθανές περιπέτειες.

Ενας επιπρόσθετος λόγος υιοθέτησης αυτής της πρότασης είναι η στάση του ΠΑΣΟΚ. Εάν η αξιωματική αντιπολίτευση αρνείται την παράκαμψη του νόμου Σκανδαλίδη, υπέρ ενός πλειοψηφικού νόμου, τότε φοβάται ότι δεν θα είναι πρώτη. Είναι ηττοπαθής. Και εάν η Ν.Δ. υιοθετήσει αυτή τη λογική, θα δούμε τις επόμενες μέρες τα στελέχη της να πιέζουν το ΠΑΣΟΚ με ανάλογα επιχειρήματα. Από την άλλη πλευρά όμως υπάρχουν και αντεπιχειρήματα τα οποία κατά βάση είναι τρία:

-Η Ν.Δ. καλείται να υιοθετήσει για το καλό της χώρας πλειοψηφικά εκλογικά συστήματα κάθε φορά που τραβάει ζόρια. Το ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν έκανε κάτι ανάλογο στο παρελθόν. Οι νόμοι Κουτσόγιωργα και Σκανδαλίδη μάς δείχνουν ότι οι σοσιαλιστές επέλεγαν να δυσκολέψουν τους αντιπάλους τους κάθε φορά που υπολείπονταν και όχι να διευκολύνουν τη χώρα. Καλό λοιπόν είναι να τιμωρηθούν, εάν χρειαστεί, με ένα νόμο που έφτιαξαν με τα χεράκια τους.

-Η άμεση εφαρμογή ενός πλειοψηφικού εκλογικού νόμου ίσως δίνει αυτοδυναμίες σε σχετικές πλειοψηφίες του 38%, ωστόσο δεν δίνει λύση στο πολιτικό πρόβλημα της χώρας. Τέτοιες επιλογές «μυρίζουν» συστημισμό και συνιστούν «τεχνητές αναπνοές» που δεν θα έχουν αντίκρισμα. Για όσο χρόνο η πολιτική δεν πείθει, τη λύση δεν θα μπορούν να τη δώσουν οι εκλογομάγειροι.

-Η εφαρμογή του νόμου Σκανδαλίδη ενδεχομένως μπορεί να βολεύει τον Καραμανλή, να αναδείξει κατά τρόπο δραματικό τα διλήμματα στα οποία πρέπει να απαντήσει η πολιτική. Η απειλή της ακυβερνησίας είναι το στρατηγικό όπλο για τη σταθερότητα. Και αυτό το όπλο (όσο ισχύει ο νόμος Σκανδαλίδη) είναι στα χέρια του Καραμανλή, ο οποίος μπορεί να αναδείξει με ένταση τα διλήμματα του μέλλοντος. «Ποιοι με ποιους». Ποιες ηγεσίες για λογαριασμό ποίων. Ετσι θα δοθεί γνήσια λύση στο πολιτικό πρόβλημα της χώρας με τη συναίνεση του λαού. Και όχι με την παράκαμψή του. Η λογική «εάν δεν θέλει ο λαός τις αυτοδυναμίες, τόσο το χειρότερο γι’ αυτόν, θα τις επιβάλουμε με το ζόρι από πάνω» είναι, με όλο το σεβασμό, βαθιά συντηρητική.