Η αλήθεια είναι πως τα πολιτικά μας πράγματα τα τελευταία χρόνια δεν είναι συναρπαστικά. Δεν υπάρχουν εντυπωσιακές εξελίξεις και ανατροπές. Μέσα στο κλίμα της ανίας, τα ΜΜΕ σεναριολογούν. Ξεκινούν έτσι τα περί πρόωρων εκλογών, ανασχηματισμών και νέων κομμάτων. Ετσι ήρθε στην επιφάνεια και η εκτίμηση περί κατάρρευσης του δικομματισμού, που όσο δεν επιβεβαιώνεται τόσο ανακυκλώνεται. Ενώ επίσης έχει ξεκινήσει το σίριαλ για την υποτιθέμενη συνεργασία ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ.
Τα αντικειμενικά δεδομένα είναι ξεκάθαρα: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιθυμεί τη συνεργασία αυτή. Αυτό λένε σε όλους τους τόνους Αλαβάνος και Τσίπρας. Και το εννοούν. Ο λόγος για τη στάση αυτή είναι απλός: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ανταγωνιστικός προς το ΠΑΣΟΚ. Ταυτόχρονα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κατανοεί πως η δυναμική του τροφοδοτείται από το ότι είναι πόλος έλξης ψήφου διαμαρτυρίας κατά του δικομματισμού. Αν επιχειρήσει «να τα βρει» με τον έναν πόλο του δικομματισμού, τότε αυτή η δυναμική κινδυνεύει να εξανεμισθεί. Και να μετατοπισθεί στα άλλα μικρότερα κόμματα.
Επιπρόσθετα υπάρχει άλλο ένα ζήτημα: Τα κέρδη του ΣΥΡΙΖΑ που τώρα καταγράφονται προέρχονται πρωταρχικά από τον αδύναμο πόλο του δικομματισμού, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ. Αυτά τα κέρδη ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να τα καταγράψει. Αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ανόδου του. Είναι ένα «πολιτικό όπλο» που δεν θέλει να απεμπολήσει. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο: Εάν συνεργαζόταν με ένα ΠΑΣΟΚ που διαθέτει τη χειρότερη εικόνα του από το 1977, ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να «εισπράξει» τα βαριά φορτία της εικόνας αυτής.
Ετσι, ο όποιος ισχυρισμός ότι οι «ενωμένες δυνάμεις» ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ είναι σε θέση να επικρατήσουν εκλογικά με βάση τον εκλογικό «νόμο Σκανδαλίδη» είναι μετέωρος. Το τι δείχνουν δημοσκοπήσεις που «μετρούν» μια υποθετική συνεργασία ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ στερείται απόλυτα πολιτικής ουσίας. Διότι δεν «μετρούν» μια απτή πραγματικότητα, δηλαδή μια υπαρκτή και προσδιορισμένη συνεργασία ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ. Καταγράφουν απλώς αντιδράσεις σε κάτι που δεν υπάρχει! Το ίδιο συμβαίνει όταν δημοσκοπήσεις μετρούν τη (δήθεν) «απήχηση» ενός υποθετικού «νέου κόμματος». Ως γνωστόν η απήχηση αυτή, πριν το νέο κόμμα εμφανισθεί, είναι υψηλή. Και μετά κατρακυλά.
Για να γνωρίζει λοιπόν κανείς την πραγματική απήχηση μιας συνεργασίας ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει πρώτα η συνεργασία να γίνει πράξη! Θα πρέπει ο ψηφοφόρος να γνωρίζει την ηγεσία (προφανώς θα είναι ο Γιώργος Παπανδρέου, στη συγκεκριμένη συγκυρία) του νέου σχήματος. Το πρόγραμμα των συνεργαζόμενων κομμάτων. Την ηγετική του ομάδα. Θα πρέπει οι ψηφοφόροι να έχουν πεισθεί πως το σχήμα είναι συνεκτικό. Πως δεν θα διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη.
Μόνο λοιπόν υπό τις αυστηρές αυτές προϋποθέσεις θα μπορεί να «μετρηθεί» η απήχηση ενός «συνασπισμού» ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ. Ολα τα άλλα είναι ασκήσεις φαντασίας όταν, δημοσκοπικά, μετρώνται μη υπαρκτά σχήματα. Πάντως, για να ξαναγυρίσουμε στα χειροπιαστά και όχι στα υποθετικά, ισχύουν τα εξής: Δεν υπάρχουν, στο παρόν σκηνικό, οι προϋποθέσεις για μια συνεργασία ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αδύνατο να εκτιμηθεί η εκλογική απήχηση μιας υποθετικής συνεργασίας δύο κομμάτων. Ολα τα υπόλοιπα αποτελούν φανταστικά σενάρια. Για να περνάει η ώρα.
Τα αντικειμενικά δεδομένα είναι ξεκάθαρα: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιθυμεί τη συνεργασία αυτή. Αυτό λένε σε όλους τους τόνους Αλαβάνος και Τσίπρας. Και το εννοούν. Ο λόγος για τη στάση αυτή είναι απλός: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ανταγωνιστικός προς το ΠΑΣΟΚ. Ταυτόχρονα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κατανοεί πως η δυναμική του τροφοδοτείται από το ότι είναι πόλος έλξης ψήφου διαμαρτυρίας κατά του δικομματισμού. Αν επιχειρήσει «να τα βρει» με τον έναν πόλο του δικομματισμού, τότε αυτή η δυναμική κινδυνεύει να εξανεμισθεί. Και να μετατοπισθεί στα άλλα μικρότερα κόμματα.
Επιπρόσθετα υπάρχει άλλο ένα ζήτημα: Τα κέρδη του ΣΥΡΙΖΑ που τώρα καταγράφονται προέρχονται πρωταρχικά από τον αδύναμο πόλο του δικομματισμού, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ. Αυτά τα κέρδη ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να τα καταγράψει. Αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ανόδου του. Είναι ένα «πολιτικό όπλο» που δεν θέλει να απεμπολήσει. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο: Εάν συνεργαζόταν με ένα ΠΑΣΟΚ που διαθέτει τη χειρότερη εικόνα του από το 1977, ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να «εισπράξει» τα βαριά φορτία της εικόνας αυτής.
Ετσι, ο όποιος ισχυρισμός ότι οι «ενωμένες δυνάμεις» ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ είναι σε θέση να επικρατήσουν εκλογικά με βάση τον εκλογικό «νόμο Σκανδαλίδη» είναι μετέωρος. Το τι δείχνουν δημοσκοπήσεις που «μετρούν» μια υποθετική συνεργασία ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ στερείται απόλυτα πολιτικής ουσίας. Διότι δεν «μετρούν» μια απτή πραγματικότητα, δηλαδή μια υπαρκτή και προσδιορισμένη συνεργασία ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ. Καταγράφουν απλώς αντιδράσεις σε κάτι που δεν υπάρχει! Το ίδιο συμβαίνει όταν δημοσκοπήσεις μετρούν τη (δήθεν) «απήχηση» ενός υποθετικού «νέου κόμματος». Ως γνωστόν η απήχηση αυτή, πριν το νέο κόμμα εμφανισθεί, είναι υψηλή. Και μετά κατρακυλά.
Για να γνωρίζει λοιπόν κανείς την πραγματική απήχηση μιας συνεργασίας ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει πρώτα η συνεργασία να γίνει πράξη! Θα πρέπει ο ψηφοφόρος να γνωρίζει την ηγεσία (προφανώς θα είναι ο Γιώργος Παπανδρέου, στη συγκεκριμένη συγκυρία) του νέου σχήματος. Το πρόγραμμα των συνεργαζόμενων κομμάτων. Την ηγετική του ομάδα. Θα πρέπει οι ψηφοφόροι να έχουν πεισθεί πως το σχήμα είναι συνεκτικό. Πως δεν θα διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη.
Μόνο λοιπόν υπό τις αυστηρές αυτές προϋποθέσεις θα μπορεί να «μετρηθεί» η απήχηση ενός «συνασπισμού» ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ. Ολα τα άλλα είναι ασκήσεις φαντασίας όταν, δημοσκοπικά, μετρώνται μη υπαρκτά σχήματα. Πάντως, για να ξαναγυρίσουμε στα χειροπιαστά και όχι στα υποθετικά, ισχύουν τα εξής: Δεν υπάρχουν, στο παρόν σκηνικό, οι προϋποθέσεις για μια συνεργασία ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αδύνατο να εκτιμηθεί η εκλογική απήχηση μιας υποθετικής συνεργασίας δύο κομμάτων. Ολα τα υπόλοιπα αποτελούν φανταστικά σενάρια. Για να περνάει η ώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ