Η χαμένη γενιά << Μανόλης Κοττάκης >>

Κάθε φορά που ανοίγει στο παρασκήνιο η συζήτηση για τον ανασχηματισμό, οι βολεμένοι λένε το «κλασικό»: «Ο Καραμανλής δεν έχει πάγκο». Το υπονοούμενο είναι σαφές: Βουλευτές οι οποίοι εξελέγησαν για πρώτη φορά το 2000, το 2004, το 2007 δεν θεωρούνται ακόμη «ψημένοι» πολιτικά για να γίνουν μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου. Πρέπει να περάσουν τις κοινοβουλευτικές εξετάσεις (εισηγητές νομοσχεδίων, πρόεδροι επιτροπών, κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι κ.λπ.) και να περιμένουν τη σειρά τους στην επετηρίδα. Η λογική αυτή ήταν μέχρις ενός σημείου σωστή. Η εμπειρία στην πολιτική είναι ένα κριτήριο αξιοκρατίας. Αν γυρίσουμε όμως το χρόνο πίσω, αν δούμε ποια πρώην ή νυν μέλη της κυβερνήσεως έβλαψαν πολιτικά την παράταξη με τη δράση τους, αν απαριθμήσουμε τους βουλευτές οι οποίοι πρωταγωνιστούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο αντάρτικο, θα διαπιστώσουμε πως (με ελάχιστες εξαιρέσεις) αυτοί ανήκουν στις «σειρές» εκείνες που μπήκαν στη Βουλή το 1989, το 1993, το 1996. Τις «σειρές» που πέρασαν τα χρόνια τους στην αντιπολίτευση και έζησαν από πολύ κοντά τις μεγάλες εσωκομματικές κρίσεις μέσα στη Ν.Δ. Τις «σειρές» που βαρέθηκαν να βλέπουν τους συναδέλφους τους του ΠΑΣΟΚ να ορκίζονται βουλευτές και εκείνοι να μένουν στην «απέξω». Αυτές οι σειρές κράτησαν με την εμπειρία τους όρθια την παράταξη σε δύσκολες στιγμές. Ωστόσο, ερχόμενες στην εξουσία «κουβάλησαν» μαζί τους τα χειρότερα σύνδρομα και τα κόμπλεξ της περιόδου εκείνης. Δείτε ποιοι εξέθεσαν την παράταξη με τις πράξεις τους και ποιους απομάκρυνε ο Καραμανλής από δίπλα του στα πέντε πρώτα χρόνια της θητείας του, για λάθος χειρισμούς κατά τη διακυβέρνηση. Δείτε ποιοι σήμερα πρωταγωνιστούν στο φθοροποιό αντάρτικο εναντίον του. Πρόκειται για τα ίδια σχεδόν πρόσωπα, τα οποία εξελέγησαν τις επίμαχες χρονιές.Ουδείς, μα ουδείς, εξ αυτών όταν ανοίγει το στόμα του για να κάνει κριτική δεν μπαίνει στον κόπο να αναρωτηθεί: «Οταν ήμουν στην κυβέρνηση έκανα ρήξεις; Εσπασα αβγά; Ημουν μπροστά στις μεταρρυθμίσεις; Ή μήπως έκανα λάθη, συμβιβάστηκα και εν τέλει δικαίως σήμερα είμαι εκτός;». Περιττή η απάντησις. Ολοι τους συμπεριφέρονται σαν να μην ήταν οι πρωταγωνιστές σε συγκεκριμένα γεγονότα, σαν να μη συνέβησαν ποτέ, σαν να τα ξεχάσαμε.Αντί λοιπόν να λένε κι ευχαριστώ για την τιμή που τους έκανε ο Καραμανλής να τους περιλάβει στην κυβέρνησή του για δυο-τρία χρόνια, εκείνοι συμπεριφέρονται σαν μικρά παιδιά και κάνουν αυτό που έμαθαν καλά στα χρόνια της αντιπολίτευσης: Παράγουν εσωστρέφεια, καλλιεργούν ηττοπάθεια. Οσοι όμως παλαιοί «βασικοί» παίζουν έτσι δικαιώνουν τον Καραμανλή που αποφάσισε να τους στείλει στα αποδυτήρια. Μόνον που ο πρωθυπουργός πρέπει κάποια στιγμή να δικαιώσει και τις σιωπηρές εκείνες γενιές, τις νεότερες και υπομονετικές, οι οποίες και τον στηρίζουν με συνέπεια και εργάζονται αθόρυβα και την παράταξη δεν φθείρουν...