Στο μυαλό του Καραμανλή <<Μανόλης Κοττάκης>>

Τι συμβαίνει με τον Καραμανλή αυτές τις ημέρες; Νομίζω, παλεύουν μέσα του δύο αισθήματα: το αίσθημα της αναβολής των αποφάσεων με το αίσθημα της αναγκαιότητας των αποφάσεων. Κατά βάσιν, δεν θέλει να προχωρήσει σε αλλαγές τώρα. Γνωρίζει ότι τα «χτυπήματα» κατά της Ν.Δ. θα συνεχιστούν ακόμη και αν αύριο το πρωί υπέβαλλε την παραίτησή του ο Θόδωρος Ρουσόπουλος. Ο λόγος είναι απλός, απλούστατος: Στόχος των ποικιλώνυμων κέντρων είναι ο ίδιος, όχι οι υπουργοί του. Η μέθοδος και οι ιμάντες με τους οποίους διακινήθηκε χθες η πληροφορία για δήθεν παραίτηση του υπουργού Επικρατείας είναι πολύ γνωστής προελεύσεως και ο Καραμανλής είναι ενήμερος. Γι’ αυτό και δεν επιθυμεί να διαπραγματευτεί το εύρος της εξουσίας του μαζί τους. Θεωρεί επίσης ότι ο Ρουσόπουλος έχει προσφέρει τόσο σημαντικές υπηρεσίες στον ίδιο όσο και στην παράταξη, ώστε αδικείται με τη θεωρία περί «ξένου σώματος». Ειδικώς, μάλιστα, όταν ορισμένα παιδάκια που είναι «σαρξ εκ της σαρκός» της παρατάξεως δεν έχουν προσφέρει στη Ν.Δ. ούτε το 1/10 από όσα έδωσε ο υπουργός Επικρατείας. Υπάρχει λοιπόν ένας καλώς εννοούμενος «εγωισμός» που λέει «όχι» στον ανασχηματισμό.Από την άλλη, όμως, υπάρχουν ο κόσμος και η δυναμική των πραγμάτων. Ο κόσμος που τον αγαπά είναι πια δύσπιστος, πικραμένος και περιμένει από εκείνον ένα δείγμα γραφής που να επιβεβαιώνει ότι ο ηγέτης που ξέρει δεν άλλαξε. Οχι όμως για πολύ. Τα αποθέματα της υπομονής του «σώνονται». Περιμένει όμως. Περιμένει και ξέρει ότι αν ο Καραμανλής αναβάλει για το Δεκέμβριο τις αποφάσεις, ουσιαστικά χαρίζει στους επιδέξιους πολιτικούς και μιντιακούς υπονομευτές του χρόνο για να τον φθείρουν κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο. Το βασικό που οφείλει, λοιπόν, να συνειδητοποιήσει ο πρωθυπουργός είναι ότι αυτή τη φορά δεν έχει να κάνει μόνο με τα ποικιλώνυμα κέντρα της πολιτικής και της επικοινωνίας που μια ζωή βυσσοδομούν εναντίον του. Αυτή τη φορά έχει απέναντί του σκεπτικό τον κόσμο του. Αυτός πιέζει για αλλαγές. Οσο ο Καραμανλής τον είχε σύμμαχό του, δεν υπολόγιζε ούτε διαπλοκές ούτε ξένο παράγοντα ούτε κανέναν άλλο. Τώρα, όμως, που κάποιοι αξιοποιώντας λάθη υπουργών έστρεψαν τους πολίτες εναντίον του έχει θέμα. Και αυτό το θέμα θα το λύσει, νομίζω ο ταπεινός, με μία κίνηση: Αν κάνει ανασχηματισμό τις επόμενες μέρες και χτυπήσει τα «κέντρα» που τον χτυπούν, βάζοντας τα πουλέν τους σε υπουργεία μάχης, όχι του καναπέ. Η ανάκαμψη αυτής της κυβέρνησης πρέπει να αποτελέσει, άλλωστε, ευθύνη όλων. Αν επίσης «προστατέψει», διά της προαγωγής τους, δικούς του ανθρώπους που πέφτουν κάθε μέρα στη φωτιά γι’ αυτόν. Για να συμβεί αυτό όμως πρέπει ο Καραμανλής να αντιληφθεί το επείγον. Από τον ίδιο εξαρτάται.