Να μας λείπουν οι «συμβουλές»! <<Χρήστος Πασαλάρης.>

Η Αμερική του Ομπάμα γράφει τον επίλογό της ως πρώτη δύναμη στον κόσμο. Το «βλέπουν» και το προλέγουν οι πλέον αρμόδιοι Αμερικανοί - οι αναλυτές των μυστικών υπηρεσιών της.Με την Αμερική του Μπους δεν τα πήγαμε καθόλου καλά. Η πατροπαράδοτη ελληνοαμερικανική φιλία πληγώθηκε θανάσιμα όταν το Στέιτ Ντιπάρτμεντ σφιχταγκάλιασε τον ανθέλληνα πράκτορα Γκρούεφσκι των Σκοπίων και όταν κοτζάμ επίσημοι εκπρόσωποι αποκάλεσαν τον Μέγα Αλέξανδρο «σφαγέα». Αλλά και όταν ιεροκρυφίως υπέθαλψαν βρομοδουλειές σε βάρος του Καραμανλή (κι ας κάναμε πως δεν το καταλαβαίναμε).Γιατί έκαναν τις «βρομοδουλειές», το ξέρει και η κουτσή Μαρία. Απλούστατα διότι ο Καραμανλής άνοιξε δρόμο στο ρωσικό φυσικό αέριο αλλά και στις αγορές ρωσικών όπλων. Και διότι αναπαλαίωσε την πατροπαράδοτη φιλία με τη Ρωσία του Πούτιν. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, στέριωσε μια πολλά υποσχόμενη προσέγγιση με τον κίτρινο κολοσσό, τη Λαϊκή Κίνα, που ο μεταρρυθμιστής πρόεδρός της Χου Ζιντάο, ο αποκαλούμενος «σωτήρας του καπιταλισμού», ήλθε στην Αθήνα για ένα τριήμερο και υπέγραψε βαρυσήμαντες συμφωνίες, αποδεκτές ακόμη και από την Αλέκα Παπαρήγα.Πόσο άλλαξαν τα πράγματα από τη δεκαετία του ’50, τότε που η δόλια Ελλάδα ήταν δεμένη χειροπόδαρα στο άρμα της Αμερικής του δόγματος Τρούμαν και του σχεδίου Μάρσαλ, με σκληρά αφεντικά της τον Πιουριφόι και τον Βαν Φλιτ (ποιος θα τολμούσε τότε να τους πει το «να σου λείπουν οι συμβουλές», που πέταξε προχθές ο Αβραμόπουλος στον Σπέκχαρντ). Τόσο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής όσο και ο Ανδρέας Παπανδρέου (για να μην αναφέρω και το λίαν παρεξηγημένο Σπύρο Μαρκεζίνη) έκαναν ηρωικές προσπάθειες να ξεσφίξουν τον αγγλοαμερικανικό βρόχο από το λαιμό της πατρίδας. Το καταφέρνει ο σημερινός Καραμανλής. Και το σπουδαιότερο: Αυτή τη φορά χωρίς τις «γραμμιτζίδικες» αντιρρήσεις της αντιπολίτευσης. Που σημαίνει ότι η Ελλάδα αντικρίζει για πρώτη φορά τους ισχυρούς του πλανήτη μονοιασμένη, ενωμένη, λυτρωμένη, ανεξάρτητη. Θυμηθείτε ότι εδώ και 180 χρόνια ήταν χωρισμένη στα τρία, με το αγγλικό, το γαλλικό και το ρωσικό κόμμα να τρώγονται μεταξύ τους και με την ξενοκρατία να υπαγορεύει και να επιβάλλει την πορεία της, επί 175 χρόνια, ως τη Μεταπολίτευση του 1974!Και μόνο γι’ αυτό το επίτευγμα αξίζει στον Καραμανλή ο τίτλος του «καταλληλότερου»!