Δικαιολογίες τέλος << Μανόλης Κοττάκης >>

Από το 2004 και μετά η Παιδεία έχει αναδειχθεί σε κεντρικό θέμα της πολιτικής ατζέντας. Είτε συμφωνεί κανείς είτε διαφωνεί με την πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή και τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της, ένα είναι σίγουρο. Δεν υπάρχει καμία όψη του εκπαιδευτικού μας προβλήματος που να μην τέθηκε στο μακρύ δημόσιο διάλογο που γίνεται. Η αναθεώρηση του άρθρου 16, ο δημόσιος χαρακτήρας της Εκπαίδευσης, η αξιολόγηση των πανεπιστημίων, το άσυλο, οι προκλήσεις της ιδιωτικής Ανώτατης Εκπαίδευσης, η έρευνα, τα μεταπτυχιακά, τα κολέγια και τώρα το νέο σύστημα διεξαγωγής των Πανελλαδικών συνιστούν μια πολύ γεμάτη ατζέντα. Ολοι έχουμε πει τις απόψεις μας, όλοι ξέρουμε πού διαφωνούμε και πού συμφωνούμε. Μαζί όμως με το διάλογο τρέχουν και τα γεγονότα.

- Τα πρόσφατα επεισόδια στα πανεπιστήμια επηρεάζουν τη συζήτηση για το νέο περιεχόμενο του ασύλου.- Οι πρόσφατες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και της ελληνικής Δικαιοσύνης για τα κολέγια δημιουργούν νέες πραγματικότητες, καινούργιες αλήθειες. Η προσφάτως εκδοθείσα απόφαση του Πρωτοδικείου για τα κολέγια θέτει μάλιστα ευθέως θέμα αναθεώρησης του άρθρου 16.

- Ο διάλογος για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια που εγκαινιάζεται σήμερα στη Βουλή αποτελεί το τελευταίο μεγάλο βήμα. Ολα αυτά μάς δείχνουν ότι, παρά τις μάχες οπισθοφυλακής που δίνουν οι μειοψηφίες των μετρίων, οι αλλαγές δεν αναβάλλονται. Τις επιβάλλει η ίδια η ζωή. Οι πρόσφατες τοποθετήσεις Πάγκαλου - Διαμαντοπούλου - Κουβέλη για το άσυλο ανατρέπουν ταμπού δεκαετιών και συνιστούν ένα πολύ καλό πλαίσιο για μια νέα συμφωνία προστασίας του ασύλου.

Το περιεχόμενο δικαστικών αποφάσεων ημετέρων και αλλοδαπών για τα κολέγια μας δείχνει ότι δεν μπορούμε να αγνοούμε την κοινοτική έννομη τάξη. Μας αποκαλύπτει ότι η αναθεώρηση του άρθρου 16 παραμένει ζωντανή. Μπορεί ο Αλέκος Αλαβάνος να βιάστηκε να κηδέψει το άρθρο 16 στη Βουλή, αλλά, όπως αποδεικνύεται, οι Βρυξέλλες ανασταίνουν και νεκρούς.

Οταν λοιπόν τα πάντα έχουν συζητηθεί εξαντλητικά και βρισκόμαστε μπροστά σε αποφάσεις δεσμευτικές, οι δικαιολογίες περί προσχηματικού διαλόγου τελειώνουν. Είναι ώρα να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους. Με τόλμη. Χωρίς φόβο.