Αθήνα 10 Απριλίου 2009
Αριθμ. Πρωτ.:200/4/94
Όσα δεν θέλουμε να δούμε, απλά υπάρχουν…
Το σημερινό, πρωτοφανές για τα ελληνικά χρονικά, τραγικό περιστατικό ένοπλης βίας σε σχολικό συγκρότημα (ΟΑΕΔ), κάποιοι νόμιζαν ότι δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί στη χώρα μας. Έγινε όμως και αποκαλύπτει δραματικά το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος: ότι και στην ελληνική κοινωνία υπάρχουν υπόγειες «καταστάσεις» που δεν έχουν ληφθεί υπόψιν από όλους εκείνους που όφειλαν να σκέπτονται, να διερευνούν και να σχεδιάζουν μέτρα πρόληψης του εγκλήματος.
Η κατάρρευση κάθε αξιακού συστήματος, η επικράτηση της διαφθοράς, η απαξίωση των θεσμών, η οικονομική ανέχεια, ο ατομοκεντρισμός, η καταρράκωση των ανθρωπίνων σχέσεων και η μη αναγνώριση στον διπλανό μας του δικαιώματος στην αξιοπρέπεια και στην ίδια τη ζωή πολλές φορές, όταν βρίσκεται στο περιθώριο, όλα αυτά δημιουργούν ένα εκρηκτικό τοπίο, το οποίο έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
Όλα αυτά, βεβαίως, έχουν άμεση σχέση με την αποτελεσματικότητα των διωκτικών υπηρεσιών, χωρίς ασφαλώς να παραβλέπουμε την κοινωνική διάσταση και τα αίτια που γεννούν αυτές τις καταστάσεις.
Σε ό,τι αφορά την Ελληνική Αστυνομία, είμαστε υποχρεωμένοι να τονίσουμε ότι ένας λόγος που έχει προκαλέσει την αρνητική προδιάθεση της κοινωνίας και την εύκολη κριτική, είναι ότι η ίδια η Πολιτεία, δεν έχει παίξει κεντρικό ρόλο για την χάραξη μιας σύγχρονης αντεγκληματικής πολιτικής, η οποία ασφαλώς θα προϋποθέτει μια εκσυγχρονισμένη λειτουργία, με άλλη νοοτροπία και αντίληψη για τις νέες μορφές εγκληματικότητας.
Αλήθεια, πότε το Αρχηγείο μας ασχολήθηκε σοβαρά με την σχολική –νεανική βία που δεν έχει σύνορα, συγκαλώντας κατ’ αρχήν ευρεία σύσκεψη όλων ανεξαιρέτως των παραγόντων της σχολικής και πανεπιστημιακής κοινότητας, αντί να αναλίσκεται στα τετριμμένα μέτρα «πέριξ των σχολείων», ενώ το πρόβλημα είναι βαθιά κοινωνικό, οικογενειακό και ενδο-σχολικό και δυστυχώς και επ’ αυτού ως Ομοσπονδία, έχουμε από καιρό καταθέσει τον προβληματισμό μας (Διακομματική Επιτροπή για την Αστυνομία, συναντήσεις με νεολαίες, καταγγελίες για την παρεχόμενη στους νέους εκπαίδευση, «Ζωνιανά», βία στα γήπεδα, επιθέσεις μαθητών κατά τμημάτων κ.λπ., συλλαλητήριο κατά της βίας); Γιατί, ενώ έβλεπαν τα κρούσματα το ένα μετά το άλλο να βυθίζουν στο πένθος οικογένειες στο εξωτερικό, ουδείς και δεν εννοούμε μόνο την Ηγεσία της Αστυνομίας, μερίμνησε για να αφυπνιστούν οι αρμόδιοι;
Το τραγικό σημερινό συμβάν έχει τεράστια ειδοποιό διαφορά και αυτό είναι το ανησυχητικό, διότι κατέλαβε τους πάντες εξ απήνης, χωρίς να υπάρχουν πειστικές απαντήσεις, που να διασκεδάζουν τη βαθιά ανησυχία μας. ΄Εστω τώρα, όμως, και η Ηγεσία της Αστυνομίας και οι ιθύνοντες της Παιδείας, της Απασχόλησης, αλλά και όσοι ευθύνονται για την ανυπαρξία μιας αποτελεσματικής μεταναστευτικής πολιτικής, οφείλουν σήμερα κιόλας να δράσουν.
Υπάρχουν λύσεις, αρκεί να τις αναζητήσουν.
Αριθμ. Πρωτ.:200/4/94
Όσα δεν θέλουμε να δούμε, απλά υπάρχουν…
Το σημερινό, πρωτοφανές για τα ελληνικά χρονικά, τραγικό περιστατικό ένοπλης βίας σε σχολικό συγκρότημα (ΟΑΕΔ), κάποιοι νόμιζαν ότι δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί στη χώρα μας. Έγινε όμως και αποκαλύπτει δραματικά το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος: ότι και στην ελληνική κοινωνία υπάρχουν υπόγειες «καταστάσεις» που δεν έχουν ληφθεί υπόψιν από όλους εκείνους που όφειλαν να σκέπτονται, να διερευνούν και να σχεδιάζουν μέτρα πρόληψης του εγκλήματος.
Η κατάρρευση κάθε αξιακού συστήματος, η επικράτηση της διαφθοράς, η απαξίωση των θεσμών, η οικονομική ανέχεια, ο ατομοκεντρισμός, η καταρράκωση των ανθρωπίνων σχέσεων και η μη αναγνώριση στον διπλανό μας του δικαιώματος στην αξιοπρέπεια και στην ίδια τη ζωή πολλές φορές, όταν βρίσκεται στο περιθώριο, όλα αυτά δημιουργούν ένα εκρηκτικό τοπίο, το οποίο έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
Όλα αυτά, βεβαίως, έχουν άμεση σχέση με την αποτελεσματικότητα των διωκτικών υπηρεσιών, χωρίς ασφαλώς να παραβλέπουμε την κοινωνική διάσταση και τα αίτια που γεννούν αυτές τις καταστάσεις.
Σε ό,τι αφορά την Ελληνική Αστυνομία, είμαστε υποχρεωμένοι να τονίσουμε ότι ένας λόγος που έχει προκαλέσει την αρνητική προδιάθεση της κοινωνίας και την εύκολη κριτική, είναι ότι η ίδια η Πολιτεία, δεν έχει παίξει κεντρικό ρόλο για την χάραξη μιας σύγχρονης αντεγκληματικής πολιτικής, η οποία ασφαλώς θα προϋποθέτει μια εκσυγχρονισμένη λειτουργία, με άλλη νοοτροπία και αντίληψη για τις νέες μορφές εγκληματικότητας.
Αλήθεια, πότε το Αρχηγείο μας ασχολήθηκε σοβαρά με την σχολική –νεανική βία που δεν έχει σύνορα, συγκαλώντας κατ’ αρχήν ευρεία σύσκεψη όλων ανεξαιρέτως των παραγόντων της σχολικής και πανεπιστημιακής κοινότητας, αντί να αναλίσκεται στα τετριμμένα μέτρα «πέριξ των σχολείων», ενώ το πρόβλημα είναι βαθιά κοινωνικό, οικογενειακό και ενδο-σχολικό και δυστυχώς και επ’ αυτού ως Ομοσπονδία, έχουμε από καιρό καταθέσει τον προβληματισμό μας (Διακομματική Επιτροπή για την Αστυνομία, συναντήσεις με νεολαίες, καταγγελίες για την παρεχόμενη στους νέους εκπαίδευση, «Ζωνιανά», βία στα γήπεδα, επιθέσεις μαθητών κατά τμημάτων κ.λπ., συλλαλητήριο κατά της βίας); Γιατί, ενώ έβλεπαν τα κρούσματα το ένα μετά το άλλο να βυθίζουν στο πένθος οικογένειες στο εξωτερικό, ουδείς και δεν εννοούμε μόνο την Ηγεσία της Αστυνομίας, μερίμνησε για να αφυπνιστούν οι αρμόδιοι;
Το τραγικό σημερινό συμβάν έχει τεράστια ειδοποιό διαφορά και αυτό είναι το ανησυχητικό, διότι κατέλαβε τους πάντες εξ απήνης, χωρίς να υπάρχουν πειστικές απαντήσεις, που να διασκεδάζουν τη βαθιά ανησυχία μας. ΄Εστω τώρα, όμως, και η Ηγεσία της Αστυνομίας και οι ιθύνοντες της Παιδείας, της Απασχόλησης, αλλά και όσοι ευθύνονται για την ανυπαρξία μιας αποτελεσματικής μεταναστευτικής πολιτικής, οφείλουν σήμερα κιόλας να δράσουν.
Υπάρχουν λύσεις, αρκεί να τις αναζητήσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ