Οι μακρινοί συγγενείς <<Μανόλης Κοττάκης>>

H πρώτη δουλειά που κάνω μόλις πάρω θέση μπροστά από τα μικρόφωνα του City κάθε πρωί είναι να δω τον ειδικό πίνακα με την ακρόαση του Ιντερνετ. Ελληνες της Διασποράς από την Καλιφόρνια, την Αφρική, τις τέως ανατολικές χώρες, την Ευρώπη έχουν εκείνη την ώρα ανοικτούς τους υπολογιστές τους και ακούν τι τρέχει στην Ελλάδα σε πραγματικό χρόνο. O,τι μαθαίνει ένας οδηγός που έχει κολλήσει στην Κηφισίας το πληροφορείται ταυτόχρονα και ένας απόδημος Eλληνας της Ανατολικής Ακτής. Το Διαδίκτυο και η δορυφορική τηλεόραση μίκρυναν τον κόσμο. Μας έφεραν πιο κοντά. Το δυστύχημα είναι όμως ότι η πολιτική αρνείται αυτή τη νέα πραγματικότητα και μας θέλει μακριά. Ενα μέρος της συμπεριφέρεται ωσάν η Ελλάδα να βρίσκεται στο μακρινό 1960 και οι απόδημοι να αποτελούν κάποιους μακρινούς συγγενείς. Δείτε πώς συμπεριφέρονται το ΠΑΣΟΚ και η Αριστερά στο θέμα της ψήφου των αποδήμων. Παρατάξεις που υποδύονται τις ανοιχτόμυαλες και τις προοδευτικές ορθώνουν αναχρονιστικά εμπόδια στο νομοσχέδιο που ετοίμασε η Ντόρα Μπακογιάννη για την ψήφο των αποδήμων. «Δεν πρέπει να υπολογίζεται η ψήφος τους στο αποτέλεσμα της Επικράτειας, πρέπει να ψηφίζουν σε χωριστές κάλπες και να εκλέγουν χωριστούς αντιπροσώπους. Είναι μακριά και δεν μπορούν να έχουν γνώμη για το τι συμβαίνει στη χώρα», μας λένε οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Πιο εχθρική στάση πολιτικών παρατάξεων απέναντι σε Ελληνες που νοιάζονται για την πατρίδα τους δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Κι αν αναδεικνύω αυτό το ζήτημα σήμερα δεν είναι για να κάνω αντιπολίτευση. Ούτε για να θυμηθώ πως αυτοί που αρνούνται σήμερα την ψήφο σε Ελληνες επειδή είναι τάχα μακριά, το 2000 μετέφεραν από τη Σιβηρία αλλοδαπούς οι οποίοι ψήφισαν για την ανάδειξη κυβέρνησης σε μια χώρα που δεν είχαν δει ποτέ στο χάρτη. Υπάρχει κάτι υπέρτερο που αφορά στην αντίληψη όλων μας για το ρόλο της χώρας μας στα χρόνια που έρχονται. Πρέπει να ονειρευόμαστε μια χώρα που αθροίζει δυνάμεις και πολλαπλασιάζει αποτελέσματα. Μια πατρίδα που αξιοποιεί τους Ελληνες πολιτικούς, επιστήμονες, επιχειρηματίες, διανοούμενους όπου γης. Που δεν τους κλείνει την πόρτα σαν άστοργη μάνα, την ώρα που εκείνοι διψούν για να μπουν στο παιχνίδι. Να ονειρευόμαστε, τέλος, μια πατρίδα «που ανήκει στους Ελληνες» και όχι στους πάτρωνες. Θέματα όπως η ψήφος των αποδήμων προσφέρονται για συμφωνίες και όχι για μικροκομματικές διαφωνίες.