Η νέα ισορροπία και η δυναμική της <<Γιάννης Λούλης>>

Οι κινήσεις και επιλογές της ηγεσίας της Ν.Δ. πρέπει να αφορούν στην ουσία της πολιτικής, στα πρόσωπα που την εκφράζουν, καθώς και στο όλο ύφος της εξουσίας. Οπως έχουμε επισημάνει, το κυβερνών κόμμα έχει ως πλεονέκτημά του την πρωθυπουργική εικόνα. Την ίδια ώρα, όμως, εξαρτάται υπέρμετρα από αυτήν. Τούτο ισχύει ακόμη περισσότερο στην παρούσα συγκυρία όπου, μέσα από συγκεκριμένα περιστατικά, επλήγη η «ομάδα», δηλαδή η συλλογική εικόνα. Η επισήμανση αυτή προκύπτει ξεκάθαρα και από την πρόσφατη δημοσκόπηση της MRB για τον ΕΤ.Κ. Ετσι, εμφανίζεται μια ασταθής ισορροπία ανάμεσα σε δύο εικόνες: εκείνη της ηγεσίας και εκείνη της «ομάδας».Βεβαίως, η κυβερνητική ομάδα διαθέτει ικανά στελέχη. Συχνά όμως τα επιμέρους αρνητικά φαινόμενα επηρεάζουν (έστω και εάν είναι μειοψηφικά) πιο έντονα μια συνολική εικόνα απ’ ό,τι τα πολλαπλάσια θετικά. Οπως έδειξε η MRB, στην ικανότητα διακυβέρνησης το ΠΑΣΟΚ υπερτερεί της Ν.Δ., έστω και ανεπαίσθητα. Την ίδια ώρα όμως στην «πρωθυπουργική καταλληλότητα», ο Καραμανλής υπερέχει καθαρά του Παπανδρέου με σχεδόν 6 μονάδες. Η διαφορά αυτή στην έρευνα της GPO βρίσκεται ακόμη πιο ψηλά (στις 11 μονάδες). Ταυτόχρονα η ίδια εταιρία δείχνει τον Καραμανλή να υπερέχει στο χειρισμό των οικονομικών με 3 μονάδες διαφορά, αλλά και σε συνολική «αποτελεσματικότητα» έναντι του Παπανδρέου με μια εντυπωσιακή διαφορά της τάξης των 12 μονάδων.Η πολύ δύσκολη φάση που βίωσε το κυβερνών κόμμα μεταξύ ΔΕΘ και της συνόδου της Κ.Ε. έπληξε τόσο το ηγετικό του πλεονέκτημα (εν μέρει) όσο και την «ομαδική» του εικόνα. Σ’ αυτό συνέτειναν αστοχίες, μια ατομική διαδρομή που κατέληξε σε (καθυστερημένη) παραίτηση, τα όσα σχετίζονται με το Βατοπαίδι, συν η εσωστρέφεια. Η αλλαγή του κλίματος συντελέστηκε εν τέλει μέσω του ισχυρού όπλου του κυβερνώντος κόμματος, δηλαδή του ίδιου του Κώστα Καραμανλή. Οι πρόσφατες κινήσεις και επιλογές της ηγεσίας βελτίωσαν τόσο τη συλλογική προοπτική όσο και την προσωπική απήχηση του πρωθυπουργού.Επιφανειακά όλοι στεκόμαστε στη στατική εικόνα της «ισοπαλίας» στην πρόθεση ψήφου. Δεν είναι όμως αυτό το στρατηγικά ουσιώδες. Οπως δείχνουν τα στοιχεία της MRB, διαμορφώνεται μια συνολική τάση ανάκαμψης (όχι εντυπωσιακής, όμως αισθητής) του κυβερνώντος κόμματος. Κατ’ αρχάς, περιορίσθηκαν οι διαρροές από τη Ν.Δ. στο ΠΑΣΟΚ. Στην «πρωθυπουργική καταλληλότητα», ο Καραμανλής κινήθηκε ανοδικά από το 40,5% στο 42,3%, ενώ ο Παπανδρέου έμεινε στάσιμος. Ακόμη και στην «ικανότητα διακυβέρνησης», μειώθηκε η διαφορά από το ΠΑΣΟΚ στο όριο του στατιστικού λάθους. Ενώ πλέον το 45,5% δέχεται την άποψη πως «ο Καραμανλής είναι ένας πολιτικός που έχει ακόμη πολλά να δώσει ως πρωθυπουργός». Ειδικά αυτός ο τελευταίος δείκτης είναι κομβικός.Ποια είναι, λοιπόν, τα τελικά συμπεράσματα που προκύπτουν από όλα αυτά; Υπάρχουν, ασφαλώς, μια νέα ισορροπία στο τοπίο και μια υπό διαμόρφωση νέα δυναμική. Το κλίμα αυτό οφείλεται στις παρεμβάσεις της ηγεσίας του κυβερνώντος κόμματος. Αρα, η εικόνα Καραμανλή de facto αποδεικνύεται το ισχυρότερο όπλο της κυβέρνησης και κατ’ επέκταση το κρίσιμο εφαλτήριο για την ανάκαμψή της. Η εικόνα της «ομάδας», όπως λέχθηκε ήδη, για συγκεκριμένους λόγους, έχει υποστεί ρωγμές. Αυτές, προφανώς, μπορούν να αντιμετωπισθούν μόνο μέσα από πρωτοβουλίες της ηγεσίας, που διαθέτει την αξιοπιστία να «σπρώξει» την «ομάδα» στις σωστές κατευθύνσεις. Οι σχετικές κινήσεις και επιλογές, προφανώς, αφορούν κυρίως την ουσία της πολιτικής. Αλλά και τα πρόσωπα που εκφράζουν την ουσία αυτή, καθώς και το όλο ύφος της εξουσίας.