OXI ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΒΙΑΣ
Ο στυγνός και απάνθρωπος ολοκληρωτισμός των απεχθών εγκληματικών ενεργειών κατά του ιερού δικαιώματος στη ζωή και ο μηδενισμός της καταστροφικής βίας, που πρόσφατα συντάραξαν την κοινωνία μας, τείνουν να επιφέρουν ανεξάλειπτα τραύματα στους θεσμούς, στις αξίες και στα αγαθά της Δημοκρατίας, που ο Ελληνικός λαός με αγώνες και θυσίες κατέκτησε.
Η αίσθηση μιας γενικευμένης ανασφάλειας για την προοπτική της ποιότητας της ζωής μας, τείνει να μετατραπεί σε συλλογικό βίωμα, ιδιαίτερα ανησυχητικό για την κοινωνική πρόοδο και συνοχή, την οποία ο κάθε υγιώς σκεπτόμενος άνθρωπος, απ’ όποιο μετερίζι κι αν βρίσκεται, επιζητεί.
Ο φόνος του μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, δικαιολογημένα προκάλεσε την αντίδραση της νεολαίας και ευρύτερων στρωμάτων του πληθυσμού με την μορφή επαναλαμβανομένων κινητοποιήσεων και διαμαρτυριών που για τα αίτια του σθένους, της μαζικότητας και της επιμονής, πολύς διάλογος προκλήθηκε. Το γεγονός αυτό δεν πρέπει να αγνοηθεί και να παρέλθει χωρίς αλλαγές που θα δρομολογήσουν πειστικές λύσεις για τη γενιά των 700 ευρώ και της κοινωνικής τάξης του καινοφανούς όρου του «πρεκαριάτου», που βιώνει την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια για το αύριο.
Η οικονομική κρίση, η ανεργία, η αποσάθρωση της εκπαίδευσης, η ανεπάρκεια του συστήματος υγείας, η συσσώρευση αγανάκτησης από φαινόμενα διαφθοράς στο δημόσιο βίο, η γενικευμένη αίσθηση ότι όλα επιτρέπονται, η κυριαρχία του εγωκεντρισμού, η κρίση στην οικογένεια, δεν ήταν δυνατόν παρά κάποια στιγμή να πυροδοτήσουν αντιδράσεις που οπωσδήποτε υποδεικνύουν ότι πρέπει να υπάρξει έξοδος από την κρίση.
Δυστυχώς, αυτό το κλίμα εκμεταλλεύτηκαν ως προπέτασμα, αφιονισμένοι βάνδαλοι και ακραία στοιχεία για να σπάσουν, να κάψουν, να ρημάξουν.
Η Αστυνομία, μέσα σ’ αυτό το νοσηρό κλίμα, μη έχοντας την ανάλογη στήριξη και βοήθεια των θεσμικών παραγόντων της Πολιτείας, αναγορεύτηκε σε απόλυτο εχθρό, που έδωσε ερείσματα μέχρι και σε δεκάχρονα παιδιά να παίρνουν μέρος σε πετροβολισμούς Αστυνομικών Τμημάτων.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, οι σκοτεινοί κύκλοι της ανωμαλίας εκδήλωσαν τις νοσηρές τους προθέσεις, τραυματίζοντας βαρύτατα το νεαρό συνάδελφό μας Αδαμάντιο Μαντζούνη, στον οποίο ευχόμαστε σήμερα και από αυτό το βήμα, ταχεία επούλωση των τραυμάτων, ώστε να επανέλθει στις επάλξεις του αγώνα, ακόμα πιο δυνατός.
Η βία κατά της αστυνομίας είναι βία κατά της κοινωνίας και στρέφεται κατά της ίδιας της Δημοκρατίας.
Το συνδικαλιστικό μας κίνημα στα 20 χρόνια της αγωνιστικής του παρουσίας είχε και έχει ξεκάθαρη θέση για τα φαινόμενα βίας, είτε αυτά εκπορεύονται από προσωπικά κίνητρα, είτε έχουν οργανωμένο χαρακτήρα. Πιστεύουμε ότι αυτά συνιστούν μια νοσηρή εγωκεντρική αντίληψη «απονομής ή αποκατάστασης της δικαιοσύνης» και ως τέτοια τα καταδικάζουμε απερίφραστα. Τονίζουμε δε, ότι τα μέχρι σήμερα ληφθέντα μέτρα, όχι μόνο δεν βοήθησαν στον περιορισμό του φαινομένου της βίας, αλλά απεναντίας πολλές φορές η νόμιμη αντιβία, που εκφράστηκε με τη δική μας συμμετοχή ως μηχανισμού καταστολής, είχε τα εντελώς αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.
Επίσης, τα αναίτια κρούσματα αστυνομικής αυθαιρεσίας όσο και αν αυτά θεωρούνται μεμονωμένα, δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι είναι βία που αμαυρώνει τη θεσμική αποστολή της Αστυνομίας, αλλά και τους εργαζόμενους σε αυτή.
Η Ελληνική Κοινωνία χρειάζεται μια αστυνομία με σύγχρονη εκπαίδευση, αποτελεσματική και διαφανή διοίκηση, επιχειρησιακά αποτελεσματική, με σεβασμό στα δικαιώματα και στις ελευθερίες του πολίτη και με πολύ υψηλές προδιαγραφές για το ανθρώπινο δυναμικό της.
Η Αστυνομία πρέπει να μένει μακριά από πολιτικές σκοπιμότητες και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να χρησιμοποιείται από την επίσημη Πολιτεία ως κατασταλτικός μηχανισμός για την απορρόφηση των εντάσεων που προκαλούνται από τα κοινωνικά, εργασιακά, οικονομικά προβλήματα του τόπου, η επίλυση των οποίων είναι αρμοδιότητα πρωτίστως της πολιτικής.
Σήμερα, δυστυχώς, έχει διαμορφωθεί μια αρνητική κατάσταση κατά την οποία οι αστυνομικοί ταλαντεύονται για το ρόλο και την αποστολή τους στις σύγχρονες κοινωνίες. Επιτακτικά προβάλλει πλέον η ανάγκη του δημόσιου διαλόγου για την αντιμετώπιση των προαναφερομένων προβλημάτων και για τη λειτουργία της ΕΛ.ΑΣ. με επαγγελματικούς όρους.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, δηλώνουμε κάθετα αντίθετοι σε οποιαδήποτε σκέψη ανάθεσης στην αστυνομία ρόλων που δεν τις αρμόζουν. Αγωνιζόμαστε σταθερά για να μην επαναληφθούν φαινόμενα βίας εναντίον των εργαζόμενων αστυνομικών, αλλά ούτε και φαινόμενα αυθαιρεσίας συναδέλφων μας αστυνομικών, εις βάρος των πολιτών.
Ο στυγνός και απάνθρωπος ολοκληρωτισμός των απεχθών εγκληματικών ενεργειών κατά του ιερού δικαιώματος στη ζωή και ο μηδενισμός της καταστροφικής βίας, που πρόσφατα συντάραξαν την κοινωνία μας, τείνουν να επιφέρουν ανεξάλειπτα τραύματα στους θεσμούς, στις αξίες και στα αγαθά της Δημοκρατίας, που ο Ελληνικός λαός με αγώνες και θυσίες κατέκτησε.
Η αίσθηση μιας γενικευμένης ανασφάλειας για την προοπτική της ποιότητας της ζωής μας, τείνει να μετατραπεί σε συλλογικό βίωμα, ιδιαίτερα ανησυχητικό για την κοινωνική πρόοδο και συνοχή, την οποία ο κάθε υγιώς σκεπτόμενος άνθρωπος, απ’ όποιο μετερίζι κι αν βρίσκεται, επιζητεί.
Ο φόνος του μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, δικαιολογημένα προκάλεσε την αντίδραση της νεολαίας και ευρύτερων στρωμάτων του πληθυσμού με την μορφή επαναλαμβανομένων κινητοποιήσεων και διαμαρτυριών που για τα αίτια του σθένους, της μαζικότητας και της επιμονής, πολύς διάλογος προκλήθηκε. Το γεγονός αυτό δεν πρέπει να αγνοηθεί και να παρέλθει χωρίς αλλαγές που θα δρομολογήσουν πειστικές λύσεις για τη γενιά των 700 ευρώ και της κοινωνικής τάξης του καινοφανούς όρου του «πρεκαριάτου», που βιώνει την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια για το αύριο.
Η οικονομική κρίση, η ανεργία, η αποσάθρωση της εκπαίδευσης, η ανεπάρκεια του συστήματος υγείας, η συσσώρευση αγανάκτησης από φαινόμενα διαφθοράς στο δημόσιο βίο, η γενικευμένη αίσθηση ότι όλα επιτρέπονται, η κυριαρχία του εγωκεντρισμού, η κρίση στην οικογένεια, δεν ήταν δυνατόν παρά κάποια στιγμή να πυροδοτήσουν αντιδράσεις που οπωσδήποτε υποδεικνύουν ότι πρέπει να υπάρξει έξοδος από την κρίση.
Δυστυχώς, αυτό το κλίμα εκμεταλλεύτηκαν ως προπέτασμα, αφιονισμένοι βάνδαλοι και ακραία στοιχεία για να σπάσουν, να κάψουν, να ρημάξουν.
Η Αστυνομία, μέσα σ’ αυτό το νοσηρό κλίμα, μη έχοντας την ανάλογη στήριξη και βοήθεια των θεσμικών παραγόντων της Πολιτείας, αναγορεύτηκε σε απόλυτο εχθρό, που έδωσε ερείσματα μέχρι και σε δεκάχρονα παιδιά να παίρνουν μέρος σε πετροβολισμούς Αστυνομικών Τμημάτων.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, οι σκοτεινοί κύκλοι της ανωμαλίας εκδήλωσαν τις νοσηρές τους προθέσεις, τραυματίζοντας βαρύτατα το νεαρό συνάδελφό μας Αδαμάντιο Μαντζούνη, στον οποίο ευχόμαστε σήμερα και από αυτό το βήμα, ταχεία επούλωση των τραυμάτων, ώστε να επανέλθει στις επάλξεις του αγώνα, ακόμα πιο δυνατός.
Η βία κατά της αστυνομίας είναι βία κατά της κοινωνίας και στρέφεται κατά της ίδιας της Δημοκρατίας.
Το συνδικαλιστικό μας κίνημα στα 20 χρόνια της αγωνιστικής του παρουσίας είχε και έχει ξεκάθαρη θέση για τα φαινόμενα βίας, είτε αυτά εκπορεύονται από προσωπικά κίνητρα, είτε έχουν οργανωμένο χαρακτήρα. Πιστεύουμε ότι αυτά συνιστούν μια νοσηρή εγωκεντρική αντίληψη «απονομής ή αποκατάστασης της δικαιοσύνης» και ως τέτοια τα καταδικάζουμε απερίφραστα. Τονίζουμε δε, ότι τα μέχρι σήμερα ληφθέντα μέτρα, όχι μόνο δεν βοήθησαν στον περιορισμό του φαινομένου της βίας, αλλά απεναντίας πολλές φορές η νόμιμη αντιβία, που εκφράστηκε με τη δική μας συμμετοχή ως μηχανισμού καταστολής, είχε τα εντελώς αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.
Επίσης, τα αναίτια κρούσματα αστυνομικής αυθαιρεσίας όσο και αν αυτά θεωρούνται μεμονωμένα, δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι είναι βία που αμαυρώνει τη θεσμική αποστολή της Αστυνομίας, αλλά και τους εργαζόμενους σε αυτή.
Η Ελληνική Κοινωνία χρειάζεται μια αστυνομία με σύγχρονη εκπαίδευση, αποτελεσματική και διαφανή διοίκηση, επιχειρησιακά αποτελεσματική, με σεβασμό στα δικαιώματα και στις ελευθερίες του πολίτη και με πολύ υψηλές προδιαγραφές για το ανθρώπινο δυναμικό της.
Η Αστυνομία πρέπει να μένει μακριά από πολιτικές σκοπιμότητες και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να χρησιμοποιείται από την επίσημη Πολιτεία ως κατασταλτικός μηχανισμός για την απορρόφηση των εντάσεων που προκαλούνται από τα κοινωνικά, εργασιακά, οικονομικά προβλήματα του τόπου, η επίλυση των οποίων είναι αρμοδιότητα πρωτίστως της πολιτικής.
Σήμερα, δυστυχώς, έχει διαμορφωθεί μια αρνητική κατάσταση κατά την οποία οι αστυνομικοί ταλαντεύονται για το ρόλο και την αποστολή τους στις σύγχρονες κοινωνίες. Επιτακτικά προβάλλει πλέον η ανάγκη του δημόσιου διαλόγου για την αντιμετώπιση των προαναφερομένων προβλημάτων και για τη λειτουργία της ΕΛ.ΑΣ. με επαγγελματικούς όρους.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, δηλώνουμε κάθετα αντίθετοι σε οποιαδήποτε σκέψη ανάθεσης στην αστυνομία ρόλων που δεν τις αρμόζουν. Αγωνιζόμαστε σταθερά για να μην επαναληφθούν φαινόμενα βίας εναντίον των εργαζόμενων αστυνομικών, αλλά ούτε και φαινόμενα αυθαιρεσίας συναδέλφων μας αστυνομικών, εις βάρος των πολιτών.
Κατόπιν όλων αυτών, όλοι εμείς που συγκεντρωθήκαμε σήμερα 15 Ιανουαρίου 2009 στην Πλατεία Συντάγματος, διατρανώνουμε την αγανάκτησή μας και βροντοφωνάζουμε ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ ΑΠ’ ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ.
Την ίδια ώρα, καλούμε την ελληνική πολιτεία να ασχοληθεί σοβαρά με τα γενεσιουργά αίτια των γεγονότων που συντάραξαν την ελληνική κοινωνία το τελευταίο διάστημα, επιζητώντας την εφαρμογή ουσιαστικών πολιτικών για την εξάλειψή τους, αλλά και ουσιαστικά μέτρα για την επανίδρυση της Ελληνικής Αστυνομίας.
Τέλος, εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον μαρτυρικό λαό της Παλαιστίνης, υψώνουμε φωνή διαμαρτυρίας για την συνεχιζόμενη αιματοχυσία στη Γάζα και απαιτούμε να σταματήσει αμέσως η βάρβαρη αντιμετώπιση των αθώων θυμάτων ενός εγκλήματος που διαπράττεται χρόνια τώρα με την ανοχή της διεθνούς κοινότητας.
Αθήνα 15 Ιανουαρίου 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ