Αθήνα 2 Απριλίου 2009
Αριθμ.Πρωτ.:200/2/44ε
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ
ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
(Αθήνα 1η Απριλίου 2009)
Ο δρόμος του αγώνα είναι μονόδρομος για όλους μας!
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι
Εδώ και αρκετό καιρό, ζούμε όλοι μας πρωτοφανείς καταστάσεις, ως ένστολοι εργαζόμενοι στον πιο ευαίσθητο και πιο επικίνδυνο τομέα της δημόσιας διοίκησης, στον τομέα της δημόσιας τάξης, σ’ αυτόν, δηλαδή, που έχει αναθέσει η Πολιτεία την κατοχύρωση του αγαθού της ασφάλειας, με σεβασμό στα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών.
Γνωρίζετε πολύ καλά ότι με τον έντιμο συνδικαλιστικό μας αγώνα, λειτουργούμε πάντα εποικοδομητικά, χωρίς αντιπολιτευτική διάθεση και συντεχνιακή λογική, με μοναδικό μας στόχο την παροχή υψηλών υπηρεσιών ασφαλείας προς τους συμπολίτες μας από μια Ελληνική Αστυνομία, απαλλαγμένη από σύνδρομα του παρελθόντος, ως ένας δημοκρατικός θεσμός και όχι ως στυγνός κατασταλτικός μηχανισμός της εκάστοτε εξουσίας.
Έτσι πορευτήκαμε κι έτσι θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε, λέγοντας τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη.
Εδώ και αρκετό καιρό, λοιπόν, φωνάζαμε ότι έπρεπε να ληφθούν γενναίες αποφάσεις για την Ελληνική Αστυνομία. Αναδιάρθρωση, κάλυψη κενών θέσεων, αύξηση κονδυλίων, σύγχρονη εκπαίδευση, υλικοτεχνική υποδομή, κλπ. Αντί αυτών, παρακολουθούμε την εξαγγελία αποσπασματικών μέτρων (Ομάδα ΔΕΛΤΑ, ποινικοποίηση κουκούλας, περιύβριση αρχής, κάμερες παρακολούθησης κλπ), χωρίς κανένα ουσιαστικό σχεδιασμό, και το χειρότερο, χωρίς να έχει ανακοινωθεί μια ξεκάθαρη αντεγκληματική πολιτική, βασισμένη στην εμπειρία και το κύρος των επιστημονικών φορέων της χώρας μας.
Σήμερα, που όλοι, μα όλοι, φωνάζουν ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός», αποσιωπούνται τα πραγματικά αίτια της αναποτελεσματικής λειτουργίας της Αστυνομίας και παραβλέπεται το γεγονός ότι αυτοί οι Αστυνομικοί από τους οποίους απαιτούμε τα πάντα, οδηγούνται στην απαξίωση, ωθούνται ολοένα και περισσότερο στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής, μετρώντας θύματα, ψυχικά ράκη και διαλυμένες οικογένειες, αλλά και βλέποντας ταυτόχρονα και τους μισθούς τους να εξανεμίζονται.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι
Τις ευθύνες των κυβερνώντων για την πολύπλευρη κρίση που βιώνουμε σήμερα, είναι ανήκουστο να τις πληρώσουμε εμείς, ως εργαζόμενοι. Γι’ αυτό δεν είναι δυνατόν να δεχθούμε αδιαμαρτύρητα καταστροφικές για το μέλλον μας αποφάσεις.
Η ΠΟΑΣΥ, δηλώνει κατηγορηματικά ότι δεν είναι διατεθειμένη να συναινέσει σε καμία πολιτική που απαξιώνει την Ελληνική Αστυνομία, που την μετατρέπει σε φτωχό συγγενή του δημοσίου, προς δόξαν μάλιστα των ιδιωτικών υπηρεσιών ασφαλείας. Όπως πολύ καλά γνωρίζετε -και το γνωρίζουν και στην σημερινή κυβέρνηση- εδώ και αρκετό καιρό είχαμε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου και είχαμε ζητήσει συγκεκριμένα μέτρα για την εφαρμογή του Π.Δ., που αφορά τους κανόνες υγιεινής και ασφάλειας, την αναγνώριση του επαγγέλματός μας ως επικίνδυνου, αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και διαβίωσης, ενίσχυση των αποδοχών μας με τη θέσπιση ενός νέου μισθολογίου και κατοχύρωση των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων.
Τώρα, τι μας λένε οι κυβερνώντες;
Ότι πρέπει να σφίξουμε το ζωνάρι, ελέω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης!
Ότι πρέπει να υποστούμε μια νέα περίοδο λιτότητας με μηδενικές αυξήσεις!
Ότι πρέπει να επανεξεταστεί το ασφαλιστικό καθεστώς και των δημοσίων υπαλλήλων και τόσα άλλα καταστροφικά σενάρια, ενώ την ίδια ώρα δεν γίνεται καμία προσπάθεια αποτελεσματικής διαχείρισης του δημοσίου χρήματος.
(Αλήθεια γιατί ξοδεύονται ακόμα χρήματα σε ενοικιασμένους αστυνομικούς σταθμούς που δεν προσφέρουν τίποτε, είτε δεν λειτουργούν;).
Είναι προφανές ότι μια τέτοια τακτική, προσβάλλει το κοινό περί δικαίου αίσθημα των εργαζομένων, στις πλάτες των οποίων φορτώνεται το βάρος των ελλειμμάτων και των συνεπειών της κρίσης.
Ουδείς συνάδελφοι και συναδέλφισσες θα είχε αντίρρηση να συμβάλλει από το υστέρημά του «για να σωθεί η οικονομία». Αλλά, είτε λίγο είτε πολύ, όλοι μας μπορούμε να αντιληφθούμε τι συμβαίνει…
Παρακολουθείτε, εξάλλου τους πολιτικούς διαγκωνισμούς και πόσο εύκολα επικρατεί η «λογική» της κατά το δοκούν διαχείρισης των αριθμών, ενώ πρέπει να γίνει ουσιαστική συζήτηση για τα πραγματικά αίτια των προβλημάτων και πώς έχει πραγματικά η κατάσταση. Ελπίζουμε να γίνει αυτό, τουλάχιστον το αμέσως προσεχές διάστημα, λόγω της αναμενόμενης προσφυγής στις κάλπες, όπου θα κληθούμε κι εμείς να συμβάλλουμε υπηρεσιακώς για την ομαλή διεξαγωγή της εκλογικής διαδικασίας, όπως ο νόμος ορίζει και χωρίς δικαιολογίες περί οικονομικής κρίσης για την απαιτούμενη αποζημίωσή μας.
Μέσα σε αυτό το αρνητικό περιβάλλον ήρθε να επιτείνει την αγωνία όλων μας και να προκαλέσει σύγχυση η καταδικαστική απόφαση της Χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ως προς τα όρια συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών.
Η επίκληση της ισότητας των φύλων για την όποια αρνητική αλλαγή του ισχύοντος συστήματος, δηλώνουμε ότι είναι άκρως υποκριτική.
Η πραγματική ισότητα των φύλων, αποτελεί αυτοτελές κεφάλαιο προβληματισμού και καταγγελτικού λόγου εκ μέρους κυρίως των συναδελφισσών μας, που αμέσως αμέσως από το στάδιο της επιλογής τους με τις γνωστές αθλητικές δοκιμασίες, ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει «ισότητα», όταν αναγκάζονται για να εισέλθουν στην Αστυνομία, να υπόκεινται στις ίδιες με τους άνδρες, αθλητικές δοκιμασίες. Αυτά όμως είναι τερτίπια και όχι αναγνώριση της ισότητας.
Σε ένα, όμως, πράγμα υπάρχει στ’ αλήθεια ισότητα. Είναι η ισότητα στη φτώχεια, όπως υπαγορεύεται και από την εισοδηματική πολιτική των μηδενικών αυξήσεων στο όνομα της δραστικής μείωσης των δαπανών του δημοσίου…
Η αφαίμαξη του εισοδήματος των ενστόλων, δεν μπορεί να χρυσώνεται με «φιλοδωρήματα», ούτε με φρούδες υποσχέσεις, όταν είναι ολοφάνερη η πρόθεση της κυβέρνησης να μην ανοίξει ο διάλογος για ένα δίκαιο μισθολόγιο των Σωμάτων Ασφαλείας, όταν η επίθεση στα εισοδήματα συνολικά των εργαζομένων είναι πρωτόγνωρη με τις αλυσιδωτές αυξήσεις των αγαθών και των υπηρεσιών, αλλά και με τις αυξήσεις των έμμεσων φόρων, μέσω ενός άδικου και αντιλαϊκού φορολογικού συστήματος.
Δυστυχώς, για μία ακόμα χρονιά, η Κυβέρνηση με τα έκτακτα επιδόματα της κοροϊδίας, με την προκλητική επίθεση εναντίον του εισοδήματος των εργαζομένων και την ονομαστική μείωση των μισθών, «δικαιολογεί» την πράξη της αυτή, λέγοντας ότι έχουμε το προνόμιο της μονιμότητας και της εργασιακής ασφάλειας που παρέχει το Δημόσιο στους υπαλλήλους του. Προσβάλλουν τη νοημοσύνη μας και προσπαθούν να σπείρουν εχθρικά προς το συνδικαλιστικό μας κίνημα αισθήματα, ποντάροντας στη δυσχερή θέση στην οποία βρίσκονται οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, που πραγματικά στενάζουν κάτω από το καθεστώς της μονίμου αβεβαιότητας, της τρομοκρατίας των απολύσεων και της στυγνής εκμετάλλευσης.
Οι διχαστικές λογικές δεν θα περάσουν!
Καλούμε τους συναδέλφους σε διαρκή αγωνιστική ετοιμότητα για να αποκρούσουμε τα δυσβάστακτα μέτρα, που πλήττουν τον αστυνομικό κόσμο της Χώρας μας και που επιτείνουν ακόμα περισσότερο την κρίση της Ελληνικής Αστυνομίας.
Ενώνουμε τη φωνή μας με τις φωνές του υπόλοιπου συνδικαλιστικού μας κινήματος γιατί μόνο με τους ενωτικούς, δυναμικούς αγώνες, μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
Αριθμ.Πρωτ.:200/2/44ε
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ
ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
(Αθήνα 1η Απριλίου 2009)
Ο δρόμος του αγώνα είναι μονόδρομος για όλους μας!
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι
Εδώ και αρκετό καιρό, ζούμε όλοι μας πρωτοφανείς καταστάσεις, ως ένστολοι εργαζόμενοι στον πιο ευαίσθητο και πιο επικίνδυνο τομέα της δημόσιας διοίκησης, στον τομέα της δημόσιας τάξης, σ’ αυτόν, δηλαδή, που έχει αναθέσει η Πολιτεία την κατοχύρωση του αγαθού της ασφάλειας, με σεβασμό στα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών.
Γνωρίζετε πολύ καλά ότι με τον έντιμο συνδικαλιστικό μας αγώνα, λειτουργούμε πάντα εποικοδομητικά, χωρίς αντιπολιτευτική διάθεση και συντεχνιακή λογική, με μοναδικό μας στόχο την παροχή υψηλών υπηρεσιών ασφαλείας προς τους συμπολίτες μας από μια Ελληνική Αστυνομία, απαλλαγμένη από σύνδρομα του παρελθόντος, ως ένας δημοκρατικός θεσμός και όχι ως στυγνός κατασταλτικός μηχανισμός της εκάστοτε εξουσίας.
Έτσι πορευτήκαμε κι έτσι θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε, λέγοντας τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη.
Εδώ και αρκετό καιρό, λοιπόν, φωνάζαμε ότι έπρεπε να ληφθούν γενναίες αποφάσεις για την Ελληνική Αστυνομία. Αναδιάρθρωση, κάλυψη κενών θέσεων, αύξηση κονδυλίων, σύγχρονη εκπαίδευση, υλικοτεχνική υποδομή, κλπ. Αντί αυτών, παρακολουθούμε την εξαγγελία αποσπασματικών μέτρων (Ομάδα ΔΕΛΤΑ, ποινικοποίηση κουκούλας, περιύβριση αρχής, κάμερες παρακολούθησης κλπ), χωρίς κανένα ουσιαστικό σχεδιασμό, και το χειρότερο, χωρίς να έχει ανακοινωθεί μια ξεκάθαρη αντεγκληματική πολιτική, βασισμένη στην εμπειρία και το κύρος των επιστημονικών φορέων της χώρας μας.
Σήμερα, που όλοι, μα όλοι, φωνάζουν ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός», αποσιωπούνται τα πραγματικά αίτια της αναποτελεσματικής λειτουργίας της Αστυνομίας και παραβλέπεται το γεγονός ότι αυτοί οι Αστυνομικοί από τους οποίους απαιτούμε τα πάντα, οδηγούνται στην απαξίωση, ωθούνται ολοένα και περισσότερο στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής, μετρώντας θύματα, ψυχικά ράκη και διαλυμένες οικογένειες, αλλά και βλέποντας ταυτόχρονα και τους μισθούς τους να εξανεμίζονται.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι
Τις ευθύνες των κυβερνώντων για την πολύπλευρη κρίση που βιώνουμε σήμερα, είναι ανήκουστο να τις πληρώσουμε εμείς, ως εργαζόμενοι. Γι’ αυτό δεν είναι δυνατόν να δεχθούμε αδιαμαρτύρητα καταστροφικές για το μέλλον μας αποφάσεις.
Η ΠΟΑΣΥ, δηλώνει κατηγορηματικά ότι δεν είναι διατεθειμένη να συναινέσει σε καμία πολιτική που απαξιώνει την Ελληνική Αστυνομία, που την μετατρέπει σε φτωχό συγγενή του δημοσίου, προς δόξαν μάλιστα των ιδιωτικών υπηρεσιών ασφαλείας. Όπως πολύ καλά γνωρίζετε -και το γνωρίζουν και στην σημερινή κυβέρνηση- εδώ και αρκετό καιρό είχαμε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου και είχαμε ζητήσει συγκεκριμένα μέτρα για την εφαρμογή του Π.Δ., που αφορά τους κανόνες υγιεινής και ασφάλειας, την αναγνώριση του επαγγέλματός μας ως επικίνδυνου, αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και διαβίωσης, ενίσχυση των αποδοχών μας με τη θέσπιση ενός νέου μισθολογίου και κατοχύρωση των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων.
Τώρα, τι μας λένε οι κυβερνώντες;
Ότι πρέπει να σφίξουμε το ζωνάρι, ελέω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης!
Ότι πρέπει να υποστούμε μια νέα περίοδο λιτότητας με μηδενικές αυξήσεις!
Ότι πρέπει να επανεξεταστεί το ασφαλιστικό καθεστώς και των δημοσίων υπαλλήλων και τόσα άλλα καταστροφικά σενάρια, ενώ την ίδια ώρα δεν γίνεται καμία προσπάθεια αποτελεσματικής διαχείρισης του δημοσίου χρήματος.
(Αλήθεια γιατί ξοδεύονται ακόμα χρήματα σε ενοικιασμένους αστυνομικούς σταθμούς που δεν προσφέρουν τίποτε, είτε δεν λειτουργούν;).
Είναι προφανές ότι μια τέτοια τακτική, προσβάλλει το κοινό περί δικαίου αίσθημα των εργαζομένων, στις πλάτες των οποίων φορτώνεται το βάρος των ελλειμμάτων και των συνεπειών της κρίσης.
Ουδείς συνάδελφοι και συναδέλφισσες θα είχε αντίρρηση να συμβάλλει από το υστέρημά του «για να σωθεί η οικονομία». Αλλά, είτε λίγο είτε πολύ, όλοι μας μπορούμε να αντιληφθούμε τι συμβαίνει…
Παρακολουθείτε, εξάλλου τους πολιτικούς διαγκωνισμούς και πόσο εύκολα επικρατεί η «λογική» της κατά το δοκούν διαχείρισης των αριθμών, ενώ πρέπει να γίνει ουσιαστική συζήτηση για τα πραγματικά αίτια των προβλημάτων και πώς έχει πραγματικά η κατάσταση. Ελπίζουμε να γίνει αυτό, τουλάχιστον το αμέσως προσεχές διάστημα, λόγω της αναμενόμενης προσφυγής στις κάλπες, όπου θα κληθούμε κι εμείς να συμβάλλουμε υπηρεσιακώς για την ομαλή διεξαγωγή της εκλογικής διαδικασίας, όπως ο νόμος ορίζει και χωρίς δικαιολογίες περί οικονομικής κρίσης για την απαιτούμενη αποζημίωσή μας.
Μέσα σε αυτό το αρνητικό περιβάλλον ήρθε να επιτείνει την αγωνία όλων μας και να προκαλέσει σύγχυση η καταδικαστική απόφαση της Χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ως προς τα όρια συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών.
Η επίκληση της ισότητας των φύλων για την όποια αρνητική αλλαγή του ισχύοντος συστήματος, δηλώνουμε ότι είναι άκρως υποκριτική.
Η πραγματική ισότητα των φύλων, αποτελεί αυτοτελές κεφάλαιο προβληματισμού και καταγγελτικού λόγου εκ μέρους κυρίως των συναδελφισσών μας, που αμέσως αμέσως από το στάδιο της επιλογής τους με τις γνωστές αθλητικές δοκιμασίες, ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει «ισότητα», όταν αναγκάζονται για να εισέλθουν στην Αστυνομία, να υπόκεινται στις ίδιες με τους άνδρες, αθλητικές δοκιμασίες. Αυτά όμως είναι τερτίπια και όχι αναγνώριση της ισότητας.
Σε ένα, όμως, πράγμα υπάρχει στ’ αλήθεια ισότητα. Είναι η ισότητα στη φτώχεια, όπως υπαγορεύεται και από την εισοδηματική πολιτική των μηδενικών αυξήσεων στο όνομα της δραστικής μείωσης των δαπανών του δημοσίου…
Η αφαίμαξη του εισοδήματος των ενστόλων, δεν μπορεί να χρυσώνεται με «φιλοδωρήματα», ούτε με φρούδες υποσχέσεις, όταν είναι ολοφάνερη η πρόθεση της κυβέρνησης να μην ανοίξει ο διάλογος για ένα δίκαιο μισθολόγιο των Σωμάτων Ασφαλείας, όταν η επίθεση στα εισοδήματα συνολικά των εργαζομένων είναι πρωτόγνωρη με τις αλυσιδωτές αυξήσεις των αγαθών και των υπηρεσιών, αλλά και με τις αυξήσεις των έμμεσων φόρων, μέσω ενός άδικου και αντιλαϊκού φορολογικού συστήματος.
Δυστυχώς, για μία ακόμα χρονιά, η Κυβέρνηση με τα έκτακτα επιδόματα της κοροϊδίας, με την προκλητική επίθεση εναντίον του εισοδήματος των εργαζομένων και την ονομαστική μείωση των μισθών, «δικαιολογεί» την πράξη της αυτή, λέγοντας ότι έχουμε το προνόμιο της μονιμότητας και της εργασιακής ασφάλειας που παρέχει το Δημόσιο στους υπαλλήλους του. Προσβάλλουν τη νοημοσύνη μας και προσπαθούν να σπείρουν εχθρικά προς το συνδικαλιστικό μας κίνημα αισθήματα, ποντάροντας στη δυσχερή θέση στην οποία βρίσκονται οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, που πραγματικά στενάζουν κάτω από το καθεστώς της μονίμου αβεβαιότητας, της τρομοκρατίας των απολύσεων και της στυγνής εκμετάλλευσης.
Οι διχαστικές λογικές δεν θα περάσουν!
Καλούμε τους συναδέλφους σε διαρκή αγωνιστική ετοιμότητα για να αποκρούσουμε τα δυσβάστακτα μέτρα, που πλήττουν τον αστυνομικό κόσμο της Χώρας μας και που επιτείνουν ακόμα περισσότερο την κρίση της Ελληνικής Αστυνομίας.
Ενώνουμε τη φωνή μας με τις φωνές του υπόλοιπου συνδικαλιστικού μας κινήματος γιατί μόνο με τους ενωτικούς, δυναμικούς αγώνες, μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ